Michel Barnier mianowany premierem Francji, gdy Macron próbuje rozwiązać polityczny impas

Prezydent Francji Emmanuel Macron mianował Michela Barniera, byłego negocjatora Unii Europejskiej w sprawie Brexitu, nowym premierem Francji.

Decyzja ta zapadła po miesiącach impasu politycznego po przedterminowych wyborach, które osłabiły obóz centrowy Macrona i sprawiły, że inne siły po prawej i lewej stronie nie zdołały uzyskać bezwzględnej większości.

Pałac Elizejski ogłosił nominację Barniera w czwartek, stwierdzając, że 73-letni doświadczony polityk z konserwatywnej partii Les Républicains (LR) otrzymał „zadanie utworzenia rządu jednoczącego, który będzie służył krajowi i Francuzom”.

Wybór Barniera: Strategiczny ruch mający na celu zdobycie większościowego poparcia

Mimo że Barnier pochodzi z rywalizującej partii centroprawicowej, nominacja ta pokazuje, że Macron stara się załagodzić podziały polityczne, wybierając osobę o znaczącym wpływie na scenie europejskiej.

Poprzednie funkcje Barniera, w tym stanowisko komisarza UE nadzorującego usługi finansowe we Francji oraz stanowisko głównego negocjatora podczas Brexitu, przyniosły mu międzynarodowe uznanie.

Macron ma nadzieję, że ponadpartyjna atrakcyjność Barniera pomoże zdobyć poparcie niezbędne do uchwalenia kluczowych ustaw, szczególnie teraz, gdy rząd stoi w obliczu zawieszenia parlamentu.

Barnier stoi teraz przed wyzwaniem utworzenia gabinetu, który będzie potrafił poruszać się w skomplikowanym krajobrazie politycznym.

Choć jego nominacja nie wymaga zgody parlamentu, partie opozycyjne w Zgromadzeniu Narodowym mogą nadal składać wnioski o wotum nieufności, co potencjalnie może doprowadzić do destabilizacji jego rządu.

Zdolność premiera do zdobycia ponadpartyjnego poparcia będzie kluczowa. Jak zauważyli analitycy polityczni, Macron nie rozwiązał całkowicie kryzysu, a posunięcia legislacyjne Barniera mogą wywołać sprzeciw różnych frakcji w podzielonym zgromadzeniu.

Poruszanie się w zawieszonym parlamencie: delikatna równowaga

Centrowy koalicja Macrona poniosła znaczące straty w przedterminowych wyborach, co doprowadziło do rozbicia sceny politycznej.

Choć koalicja lewicowa pod przywództwem partii Francja Nieugięta Jeana-Luca Mélenchona zdobyła najwięcej miejsc w parlamencie, to i tak nie udało jej się uzyskać bezwzględnej większości.

Drugie miejsce zajął centrowy blok Macrona, a trzecią co do wielkości siłą okazała się skrajnie prawicowa partia Rassemblement National (RN) Marine Le Pen, stając się największą partią polityczną.

Zawieszenie parlamentu oznacza, że rząd Barniera będzie potrzebował szerokiego poparcia, aby uchwalić jakiekolwiek ustawodawstwo.

W otoczeniu politycznym, w którym partie lewicowe i skrajnie prawicowe są nastawione na siebie wrogo, Barnier będzie musiał ostrożnie znaleźć równowagę między sprzecznymi interesami.

Jego nominacja odzwierciedla prawicowy zwrot administracji Macrona, co już spotkało się z krytyką ze strony grup lewicowych.

Mélenchon szybko potępił tę decyzję, oskarżając Macrona o mianowanie premiera z partii, która ma mniejszy mandat wyborczy.

„Mamy członka partii, który uzyskał najniższy wynik” – powiedział Mélenchon reporterom, wyrażając niezadowolenie z nominacji Barniera.

Z drugiej strony Le Pen ostrożnie przyjęła nominację Barniera, stwierdzając, że spełnia ona jedno z kluczowych żądań RN: przywódcę gotowego współpracować ze wszystkimi siłami politycznymi.

„Aby rozwiązać sytuację budżetową, konieczne będą kompromisy” – zauważyła Le Pen, odnosząc się do trudności w zarządzaniu finansami publicznymi Francji w obliczu politycznego impasu.

Misja Barniera ma na celu rozwiązanie problemów budżetowych

Jednym z pilnych zadań nowego premiera będzie zajęcie się wyzwaniami gospodarczymi, przed którymi stoi Francja, zwłaszcza w obliczu zbliżających się dyskusji na temat budżetu na rok 2025.

Biorąc pod uwagę presję, jaką ponoszą finanse publiczne Francji, znalezienie rozwiązania problemów budżetowych kraju będzie wymagało znaczących manewrów politycznych.

Międzynarodowa reputacja Barniera i doświadczenie na różnych stanowiskach w rządzie Francji, w tym na stanowisku ministra spraw zagranicznych, czynią go wiarygodną osobą, która może uspokajać rynki i interesariuszy.

Mujtaba Rahman, analityk z Eurasia Group, podkreślił atrakcyjność Barniera dla uczestników rynku i europejskich liderów, stwierdzając:

To pewny gracz, znany uczestnikom rynku, Europie i krajowej elicie politycznej we Francji.

Przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen również złożyła gratulacje, podkreślając, że wieloletnie doświadczenie Barniera okaże się cenne w jego nowej roli.

„Wiem, że Michel Barnier ma na sercu interesy Europy i Francji” – napisała w wiadomości zamieszczonym na platformie społecznościowej X.

Zrównoważenie oczekiwań wewnętrznych i zewnętrznych

Nominacja Barniera nastąpiła po burzliwym okresie w polityce francuskiej, naznaczonym decyzją Macrona o ogłoszeniu przedterminowych wyborów — posunięciem krytykowanym przez wielu członków jego własnego obozu.

Poprzedni premier, Gabriel Attal, został odwołany po zaledwie 10 miesiącach urzędowania.

Attal, były sojusznik Macrona, został najmłodszym premierem Francji w historii w wieku 34 lat, ale stosunki między nim a prezydentem pogorszyły się po wyborach.

Dla Barniera nominacja ta jest ukoronowaniem długiej i wybitnej kariery. Oprócz roli negocjatora UE ds. Brexitu, Barnier wcześniej ubiegał się o stanowisko kandydata LR na prezydenta w 2022 r., ale przegrał z Valérie Pécresse.

Jego stanowisko w sprawie imigracji podczas kampanii, obejmujące apel o moratorium na przyjazdy osób spoza UE, pokazało go jako osobę o radykalnych poglądach, co mogło uczynić go bardziej strawnym dla skrajnej prawicy, w tym dla partii Marine Le Pen, RN.

Pomimo tego Barnier pozostaje szanowaną postacią w świecie polityki i gospodarki.

Pozostaje jednak pytanie, czy będzie potrafił poruszać się w skomplikowanym krajobrazie politycznym, szczególnie w sytuacji, gdy parlament nie ma większości głosów.

To, czy będzie w stanie zająć się pilnymi kwestiami legislacyjnymi, w tym budżetem na rok 2025, zależeć będzie w dużej mierze od tego, czy uda mu się zdobyć poparcie zarówno lewicy, jak i prawicy, a także od dalszego wsparcia ze strony Macrona.

Podczas gdy Macron stara się przełamać polityczny impas, nominacja Barniera stanowi ważny krok w kierunku rozwiązania kryzysu, jednak przyszłość jego rządu pozostaje niepewna.

Kiedy parlament zbierze się ponownie i rozpoczną się dyskusje nad budżetem, wszystkie oczy będą zwrócone na Barniera i jego wysiłki mające na celu przeprowadzenie Francji przez ten krytyczny okres.