Ostatnia huta stali w Chile zostanie zamknięta z powodu chińskiej konkurencji importowej

Jedyna chilijska huta stali, Huachipato, ma zostać zamknięta na czas nieokreślony do września, co będzie poważnym ciosem dla sektora przemysłowego kraju.

Huta zarządzana przez CAP zmaga się z napływem taniej chińskiej stali, co w ciągu ostatnich dwóch lat przyniosło jej straty w wysokości ponad 500 milionów dolarów.

Mimo wysiłków rządu, w tym nałożenia ceł na chińską stal, zamknięcie huty pokazuje, z jakimi wyzwaniami mierzy się krajowy przemysł w obliczu globalnej konkurencji.

Wpływ importu z Chin na chilijski przemysł stalowy

Zakład w Huachipato, położony w centralnym regionie Bio Bio w Chile, od dziesięcioleci stanowi podstawę gospodarki przemysłowej kraju.

Zakład jest kluczowym dostawcą materiałów stalowych dla chilijskiego przemysłu wydobywczego miedzi, zatrudniając bezpośrednio i pośrednio około 20 000 osób.

Jednakże huta nie była w stanie wytrzymać presji konkurencyjnej ze strony importu z Chin, który zalał rynek tańszymi alternatywami.

Według CAP napływ chińskiej stali uniemożliwił podniesienie cen, co sprawiło, że działalność huty stała się ekonomicznie nieopłacalna.

Sytuacja ta uwydatnia szerszą tendencję w Ameryce Łacińskiej, gdzie tani chiński eksport gwałtownie wzrósł w różnych sektorach, destabilizując lokalny przemysł.

Według Alacero, latynoskiej grupy działającej w branży stalowej, tylko w 2023 roku region ten zaimportował rekordowe 10 milionów ton chińskiej stali, co oznacza wzrost o 44% w porównaniu z rokiem poprzednim.

Interwencja rządu i jej ograniczenia

Aby chronić krajowy przemysł stalowy, rząd Chile na początku tego roku nałożył tymczasowe cła na chińską stal.

Konkretnie nałożono cło w wysokości 34% na kulki stalowe z Chin oraz cło w wysokości 25% na pręty wykorzystywane do ich produkcji.

Środki te miały na celu wyrównanie szans lokalnych producentów, takich jak CAP i Molycop, innego kluczowego gracza w chilijskim przemyśle stalowym.

Pomimo tych wysiłków, cła okazały się niewystarczające, aby złagodzić wpływ chińskiej konkurencji.

CAP ogłosiło, że warunki rynkowe, nawet przy obowiązujących taryfach, nie pozwoliły na znaczący wzrost cen stali, co uniemożliwiło kontynuowanie działalności.

Doprowadziło to do krytyki ze strony różnych interesariuszy, w tym rządu Chile. Minister gospodarki Nicolás Grau wyraził swoje rozczarowanie decyzją CAP, nazywając ją „nieodpowiedzialną”.

Skrytykował CAP i Molycop za brak porozumienia w sprawie sprzedaży i cen, które mogłoby wykorzystać nowe warunki rynkowe stworzone przez cła.

Grau podkreślił, że rząd nieustannie podejmuje wysiłki mające na celu odwrócenie decyzji o zamknięciu młyna, jednak szanse na powodzenie wydają się nikłe.

Szersze implikacje dla Chile i Ameryki Łacińskiej

Zamknięcie huty Huachipato to nie tylko cios dla chilijskiego przemysłu stalowego; niesie ono szersze konsekwencje dla gospodarki kraju i jego relacji z Chinami.

Ponieważ Chiny są największym partnerem handlowym Chile i odpowiadają za prawie 40% chilijskiego eksportu, decyzja o nałożeniu ceł i późniejsze konsekwencje tej decyzji mogą nadwyrężyć stosunki gospodarcze między oboma państwami.

W czerwcu ambasador Chin w Santiago wyraził obawy, że cła „zaszkodziły uzasadnionym interesom chińskich firm stalowych” i „naruszyły stosunki gospodarcze i handlowe” między Chinami a Chile.

Tego rodzaju napięcia dyplomatyczne dodatkowo komplikują i tak już trudną sytuację gospodarczą.

Ponadto sytuacja w Chile odzwierciedla szerszy problem dotyczący wielu krajów Ameryki Łacińskiej i Azji, gdzie krajowy przemysł zmaga się z konkurencją, jaką stanowi napływ tańszych towarów z Chin.

Agresywna polityka cenowa i duża podaż chińskich produktów wywierają coraz większą presję na lokalnych producentów, co prowadzi do utraty miejsc pracy i zamykania długo działających przedsiębiorstw.

Przyszłość krajobrazu przemysłowego Chile

Zamknięcie Huachipato pozbawiło Chile krajowej fabryki stali, co budzi obawy o przyszłość sektora przemysłowego kraju.

Utrata tak znaczącego pracodawcy i dostawcy dla przemysłu wydobywczego miedzi może mieć efekt domina w całej gospodarce, szczególnie w regionie Bio Bio.

W obliczu tych wyzwań Chile może być zmuszone do poszukiwania nowych strategii ochrony i rewitalizacji swojej bazy przemysłowej.

Może to wymagać dalszej interwencji rządu, dywersyfikacji sektora przemysłowego lub zwiększenia inwestycji w technologię i innowacje w celu zwiększenia konkurencyjności.

Choć bieżące perspektywy chilijskiego przemysłu stalowego są ponure, odpowiedź kraju na kryzys będzie miała kluczowe znaczenie dla określenia przyszłego kierunku jego polityki przemysłowej.

W obliczu zaostrzenia się globalnej konkurencji Chile będzie musiało dostosować się i wprowadzić innowacje, aby zapewnić zrównoważony rozwój swoich kluczowych gałęzi przemysłu.