Powrót Trumpa do władzy: co jego zwycięstwo w 2024 r. oznacza dla Ameryki

W historycznym powrocie politycznym Donald Trump został wybrany 47. prezydentem Stanów Zjednoczonych.

Pokonując liczne kontrowersje, w tym odmowę uznania wyników wyborów z 2020 r., zamieszki w Kapitolu 6 stycznia, wyroki skazujące za przestępstwa i dwa zamachy, Trump zapewnił sobie zwycięstwo, wygrywając w Wisconsin i zdobywając ponad 270 głosów elektorskich wymaganych do wygranej.

Jego triumf potwierdza agresywny i często wywołujący podziały styl kampanii, w której krytykował Kamalę Harris, posługując się zapalczywą retoryką, co znalazło oddźwięk wśród części wyborców w głęboko spolaryzowanym kraju.

Zwycięskie przemówienie 78-latka, wygłoszone w środę rano, miało triumfalny ton. Deklarował w nim „bezprecedensowy i potężny mandat” oraz nakreślał wizję odnowionej Ameryki.

Mandat za zmianę i odwet: wizja Trumpa na drugą kadencję

Zwracając się do rozradowanego tłumu zwolenników, Trump powtórzył swoje zaangażowanie na rzecz „dotrzymania obietnic”, przedstawiając plan działania skupiający się na przekształceniu rządu federalnego i ściganiu domniemanych wrogów.

Poruszył znane tematy, takie jak bezpieczeństwo granic, obniżki podatków, ożywienie gospodarcze i podejście polityki zagranicznej oparte na zasadzie „pokoju poprzez siłę”.

Powołując się na swoje doświadczenia w walce z ISIS, Trump oświadczył, że jego intencją jest „zatrzymanie wojen, a nie ich rozpoczęcie”, co najwyraźniej miało na celu złagodzenie obaw dotyczących jego stanowiska w polityce zagranicznej.

Podkreślał również potrzebę jedności narodu i uzdrowienia, obiecując „złoty wiek Ameryki”, pomimo budzącej podziały natury swojej kampanii.

Trump wyraził wdzięczność swojej rodzinie, kandydatowi na wiceprezydenta, senatorowi J.D. Vance’owi, oraz kluczowym sojusznikom, takim jak Elon Musk, którego 120 milionów dolarów wpłaty na kampanię odegrało znaczącą rolę w jego zwycięstwie.

Trump zasugerował, że zamierza powołać Muska na stanowisko szefa komisji ds. efektywności rządowej, co może wywołać zarówno entuzjazm, jak i kontrowersje.

Historyczny i mało prawdopodobny powrót: przełamanie oczekiwań i precedensów

Zwycięstwo Trumpa nad Harris, pierwszą czarnoskórą kobietą na czele głównej partii, nastąpiło po wyjątkowo burzliwym sezonie wyborczym.

Kampanię naznaczyły dwie próby zamachu na Trumpa, co wywołało obawy o bezpieczeństwo i niepokój narodowy niespotykane w nowoczesnej historii politycznej USA.

Co więcej, zaledwie miesiąc przed konwencją Partia Demokratyczna stanęła w obliczu nieoczekiwanej zmiany, gdy prezydent Joe Biden wycofał się z wyścigu ze względu na obawy związane ze swoim podeszłym wiekiem, a Harris znalazła się na czele listy.

Mimo początkowego entuzjazmu, Harrisowi nie udało się zmobilizować rozczarowanych wyborców w krótkim czasie, nie udało się też skutecznie zdystansować się od niepopularnej administracji.

Zwycięstwo Trumpa jest niezwykłe z kilku powodów.

Jest pierwszym byłym prezydentem, który powrócił do władzy od czasu Grovera Clevelanda w 1892 r., co było wyczynem dokonanym ponad sto lat temu.

Co więcej, jest on pierwszą osobą skazaną za przestępstwo, której powierzono funkcję prezydenta, co jest wydarzeniem historycznym, które rodzi złożone pytania prawne i etyczne.

W wieku 78 lat jest również najstarszą osobą sprawującą urząd prezydenta, co wzbudziło obawy niektórych wyborców co do jego przydatności do pełnienia urzędu.

Jego kandydat na wiceprezydenta, 40-letni senator JD Vance, zostanie najwyższym rangą przedstawicielem pokolenia milenialsów w rządzie USA, co jest zmianą pokoleniową, która może wpłynąć na kierunek polityki.

Powrót Trumpa wydawał się mało prawdopodobny po jego wyjeździe z Waszyngtonu na początku 2021 r., gdy stracił on swoją pozycję i fałszywe oskarżenia o oszustwa wyborcze wywołały gwałtowne powstanie w Kapitolu i doprowadziły do jego drugiej procedury impeachmentu przez Izbę Reprezentantów.

Przekształcony krajobraz polityczny: poruszanie się po nieznanym terytorium

Druga kadencja Trumpa będzie przebiegać w zupełnie innym otoczeniu politycznym niż pierwsza.

Musi stawić czoła znacznie mniejszej liczbie ograniczeń, gdyż umocnił republikańską większość w Kongresie i przekształcił wymiar sprawiedliwości poprzez liczne nominacje, w tym trzech sędziów Sądu Najwyższego.

Niedawne orzeczenie Sądu Najwyższego, które przyznaje prezydentom szeroki immunitet chroniący ich przed ściganiem, jeszcze bardziej wzmacnia jego pozycję.

Taka koncentracja władzy budzi obawy o potencjalne nadużycia władzy i erozję demokratycznych mechanizmów kontroli i równowagi.

Skutki tych zmian będą prawdopodobnie odczuwalne w różnych obszarach polityki, od ustawodawstwa krajowego po stosunki międzynarodowe.

Jego wpływy w Partii Republikańskiej, umocnione podczas wyborów uzupełniających w 2022 r. dzięki strategicznym poparciom, pozostają znaczące.

Pomimo pewnych porażek Republikanów w wyborach uzupełniających, częściowo przypisywanych negatywnej reakcji opinii publicznej na uchylenie przez Sąd Najwyższy wyroku Roe v. Wade (decyzja ułatwiona przez sędziów wyznaczonych przez Trumpa), Trumpowi udało się wypromować jako niekwestionowanego lidera partii.

Jego powrót na urząd prezydenta stwarza zarówno szanse, jak i wyzwania dla Partii Republikańskiej, która musi zmierzyć się ze złożonością programu realizowanego pod przewodnictwem Trumpa, rozwiązując jednocześnie wewnętrzne podziały i reagując na szybko zmieniający się krajobraz polityczny.

Trump przejmuje władzę w kraju zmagającym się z coraz większą polaryzacją polityczną, złożoną sytuacją międzynarodową i szeregiem problemów wewnętrznych, od nierówności ekonomicznych po niepokoje społeczne.

Jego zdolność do stawienia czoła tym wyzwaniom i zjednoczenia podzielonego narodu zdefiniuje jego dziedzictwo.